FİLMİN KONUSUNU ANLAYABİLMEK

Altı-sıfır yaş grubuna girdikten sonra hayat biraz daha zorlaştı.

Nöronlar arası yeni bağların kurulamamasının yanı sıra, eski bağlar da kopuyor sanırım.

Dün akşam, Muhterem Eşim Hanım ile Netfiliz’de bir film izledik. Ben izlemekte zorlandım açıkçası. Bir CIA ajanı vardı, peşinde olduğu kötü adam oğlu falan çıktı… Oysa ben, kötü birisini cezalandırmak istediği için peşinde koştuğunu sanarak izledim tüm filmi, meğerse oğlu ile hesaplaşmak için peşindeymiş…

Film konusu peşimi bırakmıyor.

Bugün de her zaman olduğu gibi sahilde yürürken, bir kalabalık ve kalabalığın içinde de millete laf anlatmaya çalışan insanlar gördüm.

Sahilde bir film çekimi vardı.

Sayın ahali, filmi sinemada para verip izlemek yerine canlı olarak izlemek istiyordu. Yapımcılar da “tamam, izlemenize engel olamıyoruz bari kameraya trene bakar gibi bakmayın” modunda ahaliye yalvarıyorlardı.  Ben zaten izlesem de anlayamam düşüncesiyle takılmadım kalabalığa, yürüdüm gittim.

Ama ardımdan yürüyüşe çıkacağını ve aynı güzergâhtan geçtiğini bildiğim Muhterem Eşim Hanım’a latife yapmak için kendisini telefonla aradım ve sordum;

“-Sahilde çekim ekibini gördün mü?“

“Evet” cevabını aldıktan sonra devam ettim.

Seni görüp de “Aman tanrım, bu nasıl bir yüz, bu nasıl bir fizik, lütfen bu filimde rol alır mısınız?” diye seni davet etmediler mi? diye sordum…

Gülerek “Galiba sana böyle bir teklif gelmiş olmalı ki, beni arayıp sordun.” diye cevapladı.

“Evet” dedim “Aynısını bana sordular ama ben bir koşul öne sürdüm oynamak için” diye ekledim.

Merak ettim dedi ve sordu “Neydi koşulun?”

Yetmişli yılların Yeşilçam Film kültürüyle yoğrulmuş sinema kültürü sahibi bir entelektüel olarak gereken cevabı verdim;

“Konulu film olursa oynarım….”