Author Archives: Abdullah Can

Çankırı’nın Ilgaz ilçesinde bulunan Kiliseli Han (halk arasındaki adıyla “Gâvur Hanı”) yıllar önce bir yangına sahne olur. Yangının söndürülmesi esnasında, o yıllarda yirmili yaşlarında olan Bekir, insanüstü bir çaba sergileyerek halkın takdirini kazanır. Hatta halk arasında “Bekir olmasaydı bu yangın … Okumaya devam et →

DEMOKRASİNİN ÖNKOŞULU OLARAK EĞİTİM İnsan sosyal bir varlıktır. Karşılıklı ihtiyaçlarını sistematik bir biçimde giderebilmek için toplum halinde yaşar. Hatta bu amaçla toplumsal kurumlar oluşturmuş, işbölümü yapmıştır. Refah mutluluk ve barış içinde bir yaşam sürmenin insanlığın ortak ideali olduğunda hemfikiriz ama … Okumaya devam et →

Altı-sıfır yaş grubuna girdikten sonra hayat biraz daha zorlaştı. Nöronlar arası yeni bağların kurulamamasının yanı sıra, eski bağlar da kopuyor sanırım. Dün akşam, Muhterem Eşim Hanım ile Netfiliz’de bir film izledik. Ben izlemekte zorlandım açıkçası. Bir CIA ajanı vardı, peşinde … Okumaya devam et →

Cem Yılmaz’ın yıllar önceki bir gösterisinden esinlenmedir yazının başlığı İnsanların anlamakta güçlük çekecekleri sanılan bazı konuları, onlar için anlaşılır kılabilmek amacıyla benzetmeden yararlanmaktır işin özü ama bazen benzetilenin niceliği insan havsalasını çok zorladığında, benzeyen ile benzetilen arasında bir orantı kurmak … Okumaya devam et →

Anaokulundaki akıllı bir ufaklığın öğretmenine isyanıdır bu yazının başlığı. Doğru çizgiler çizdirip arkasından “O” harfine hazırlık yaptıran öğretmenine “ÖRTMENİM, DAHA NE KADAR ‘TEL ÇEKİP, YUMARLAK ÇİZECEĞİZ’, BEN YAZI YAZMAYI ÖĞRENMEK İSTİYORUM” diye isyan eder bizim ufaklık. Sevgili Eşim, benim bazı … Okumaya devam et →

17 Temmuz 2022 Pazar günü VERGİSİZ BİRA HELAL BİRADIR sloganıyla başladığımız evde bira üretimi çalışmaları, 7 Ağustos 2022 Pazar günü ilk meyvesini verdi. İlk iki hafta fermantasyon ile izleyen bir hafta da şişelenmiş biraların gazlanması ile geçti. Ben şahsen, tadıyla, … Okumaya devam et →

Sabahları WhatsApp’tan kısa videolar yollardı. Mesajlarda birbirimize “Agacım” diye hitap ederdik. Gençliğimizde aşkına Ümit Yaşar Oğuzcan tarzında güzel şiirler yazardı. Pazar akşamları yatılı mektebin bahçesinde saatlerce hafta sonu onu, aşkını anlatırdı… Birkaç gün mesaj gelmedi. Dayanamadım, aradım. Oğlu açtı telefonu. … Okumaya devam et →

Yetmişli yılların başı. Muhtemelen 72… Bir sınav münasebetiyle il merkezine, Çanakkale’ye gitmişiz. Yanımda da babam var. Sınavdan sonra öğle vakti, Çan’a, yaşadığımız kasabaya dönmeden önce karnımızı doyuralım diye Kordon’dan Aynalıçarşı’ya uzanan yoldaki bir lokantaya girdik. Biz mi istedik, garson mu … Okumaya devam et →

“11 Nisan 1962”, annemin resim albümünün iç kapağına büyük amcam tarafından mavi tükenmez kalemle düşülen bir nottaki tarihtir. Notun tamamı şöyledir: “11 4 1962 ÇARŞAMBA, apdullahın doğumu.” 11 Nisan 1962’nin üzerinden yıllar geçti. Yıllar geçtikçe o günün tarihi ile nottaki … Okumaya devam et →

https://t.co/WAYxKpXHc6