Annemin, kılıfının işlemelerini özenle yaptığı, çocukluğumun en silik anılarında bile duvarda o kahverengi kılıfında asılı duran, sararmış sayfalarının arasında renkli bir tavuskuşu tüyünü barındıran Kur’anın son sayfasına, şimdi ailemizin en büyüğü amcamın (ki biz ona amcababa deriz) kurşunkalemle yazdığı bir tarihtir…
Yaşam gittikçe kalabalıklaşan bir otobana benziyor gözümde. Yola katılanlar, yoldan ayrılanlar… Unutulmasın diye tarih düşüyoruz ama o günlerin dışında hiç hatırlamıyoruz…
